Na mijn eerste congres, heb ik gisteren ook mijn eerste contrabasles gehad! Eindelijk. Maar echt les was het nog niet. Beetje uitleg gehad over het instrument en zijn aanhangsels, snelle introductie in de vingerzetting/houding, en nog wat administratieve rompslomp.
Volgende week volgen de eerste echte oefeningen. Dan moet ik ook mijn contrabas naar daar sleuren zodat Jonathan (mijn leraar; en als we Tessa en Ragen mogen geloven een beetje mijn evenbeeld) ze eens kan nakijken. Maar er is geen enkele lus aan de zak. Bijgevolg loop ik daarmee over straat als een broekventje dat zijn papa probeert op te pakken. Of misschien probeer ik de menhirhouding wel eens... Soit, gelukkig is er een klasinstrument zodat dat niet elke week moet gebeuren. Maar wie dinsdagavond dus een wandelende contrabas passeert met zijn oplegger, mag hem altijd een lift aanbieden.
Vanmiddag heb ik mijn eerste officiële (oefen)les gegeven in Computational Finance! De klas in kwestie is een Italiaanse Erasmusstudente die wel bij D in de smaak zou vallen denk ik (van het D-type, zeg maar). Bijna ging het feestje niet door bij gebrek aan studenten, maar zij is dan toch nog komen opdagen. De theorieleraar van het vak heeft dan ook voor de zelfstudieformule gekozen: wekelijks mag ze hem vragen stellen over het hoofdstuk dat ze heeft geleerd, waarna ze haar oefeningen bij mij komt nakijken (daar moet men dan voor naar Antwerpen komen). Haar Engels is evengoed als mijn Duits (und das is düs nicht zo geweldig). 't Is ook daarom dat ze haar email naar mij opende met 'Dear Prof.' vermoed ik (van een blitzcarrière gesproken).
En om te eindigen waar we begonnen zijn, meld ik nog kort dat ik zonet mijn eerste les Algemene Muziektheorie heb genoten. Weliswaar een halfuur te laat gekomen, maar vriendelijke lesgever. Ik hoop om daar ooit de diepste geheimen der harmonieleer te ontdekken; maar voorlopig bleef het nog bij de I-IV-V-I structuur (lees: elk slecht popnummer).
Het slotakkoord: Tessa heeft vandaag een hond gezien die een komkommer aan het eten was.
